Pomimo, że w żadnej fachowej klasyfikacji ośrodków turystycznych Bydgoszcz - nie posiadając wyjątkowych obiektów - nie występuje jako miasto szczególnie atrakcyjne, to jednak znaleźć można tu kilka zabytków, które mają znaczenie, jednak w skali nie większej niż regionalna.
Bydgoszcz położona jest w północno- zachodnim krańcu Kujaw.
Do najciekawszych miejsc turystycznych
w okolicy należy Koronowo, Ostromecko, Lubostroń.
Samo położenie geograficzne Bydgoszczy jest dogodne i bliskie względem największych atrakcji turystycznych nie tylko województwa kujawsko-pomorskiego, ale Polski. Blisko z Bydgoszczy do takich cenionych i słynnych miejsc jak Toruń (47 km na wschód), Chełmno (48 km na północny-wschód), Biskupin (52 km na południe), Ciechocinek (70 km na południowy-wschód od Bydgoszczy i 23 km na południe od Torunia) czy Bory Tucholskie (Tuchola 62 km na północ).
Chociaż Bydgoszcz posiada swoje uroki, związane przede wszystkim z nadrzecznym położeniem, to jednak pod względem atrakcyjności turystycznej nie wyróżnia się w szerszej skali (>>), ma rangę jedynie lokalną, bo ani nie jest klasyfikowana do Wielkich Centrów Krajoznawczych Polski, Kanonu Miejsc Historycznych Polski, ani nie jest wpisana na Listę Pomników Historii RP, ani tym bardziej na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO.
Tym niemniej w Bydgoszczy zatrzymują się po drodze zwłaszcza turyści podążający nad morze, w Bory Tucholskie lub do Torunia z Wielkopolski czy Dolnego Śląska. Zainteresowani poznaniem Bydgoszczy są też jej goście przybyli tu w celach innych niż krajoznawcze. Poniżej przedstawiamy zestawienie najważniejszych miejsc, które Bydgoszcz może pokazać, i które mogą wzbudzić zainteresowanie odwiedzających.
|
Charakteru i klimatu Bydgoszczy nie tworzy jej historia, zabytki okresu przedindustrialnego czy Stare Miasto, ale przede wszystkim architektura kamienic czynszowych z przełomu XIX i XX wieku. Wtedy właśnie nastąpił największy w historii rozwój tego miasta, w znacznej mierze inspirowany i kierowany przez władze zaboru niemieckiego. Na północ od Starego Miasta i rzeki Brdy pod budowę przeznaczono wówczas rozległy obszar - dzisiejsze Śródmieście - który szybko zabudowano stylowymi kamienicami eklektyczno-secesyjnymi. To właśnie ta zabudowa stanowi znaczny procent budynków w Bydgoszczy i kształtuje jej dzisiejsze oblicze. |
Zabytki(dawne kolegium jezuickie)
Zabytki występujące w Bydgoszczy nie należą jednak do czołówki ani ekstraklasy zabytków w województwie kujawsko-pomorskim, tym bardziej w Polsce, nie wspominając o skali międzynarodowej. Nie ma zabytków wyróżnaijących się wysokimi walorami artystycznymi i historycznymi oraz takich budowli, które mogłyby być uznane za pionierskie i wyjątkowe w swoich epokach historycznych. Dominują tu budowle XIX- i XX-wieczne, wśród których największą grupą są czynszowe kamienice mieszkalne budowane w okresie protekcjonistycznej wobec Bydgoszczy polityki władz zaboru niemieckiego. Są to wprawdzie budynki bardzo reprezentatywne dla swojego okresu, wyróżniające się dobrą jakością i klasą architektury, jednak w obliczu mnogości występowania podobnych w Polsce, tym bardziej w Europie, nie stanowią one unikatu wyróżniającego się specjalnie w skali europejskiej. Są jednak jak najbardziej przymiotem określającym charakter i klimat Bydgoszczy.
Spośród zabytków najstarszych i najcenniejszych wyróżnia się w Bydgoszczy gotycki kościół farny (od 2004 r. katedralny), powstały w 2. poł. XV w. Jednak i on ustępuje swoją rangą historyczną i artystyczną innemu zabytkowi w najbliższej okolicy (powiecie bydgoskim) - kościołowi cysterskiemu w Koronowie, będącemu czołowym dziełem architektury tego obszaru.
Skromna liczba zabytków z epok przedindustrialnych oraz skromna jakość artystyczna zabytków bydgoskich w ogóle wynika przede wszystkim z faktu przeciętności tego miasta w okresach historycznych (patrz: Historia Bydgoszczy). Zarówno w czasach gotyku, renesansu i baroku Bydgoszcz należała do miast małych (epizodycznie na pocz. XVII w. liczyła prawie 5 tys. mieszkańców, a więc mogła być zaklasyfikowana do miast średnich), o takim potencjale ekonomicznym i politycznym, który nie umożliwiał powstawania tu dzieł wyjątkowych, mogących być dziś uznanymi za posiadające dużą wartość i rangę artystyczną czy zabytkową. |
MuzeaNajstarszym i największym muzeum bydgoskim jest Muzeum Okręgowe im. Leona Wyczółkowskiego, które utworzono w 1923 r. Wtedy nie posiadało ono bogatych zbiorów, były to przede wszystkim zabytki z zakresu archeologii, historii, numizmatyki i etnografii, tj. przede wszystkim zbiory należące do Historische Gesellschaft für den Netzedistrikt zu Bromberg (Towarzystwa Historycznego Obwodu Nadnoteckiego), istniejącego w latach 1880-1945. W swych zbiorach muzeum nie posiadało dzieł sztuki. Dlatego też, z inicjatywy prezydenta miasta Bernarda Śliwińskiego, nabyto pierwsze dzieła do zapoczątkowanej galerii obrazów, a w ramach ogólnej galerii malarstwa polskiego, kolekcji prac bydgoszczanina, Maksymiliana Antoniego Piotrowskiego. W 1937 roku wdowa po Leonie Wyczółkowskim przekazała do Muzeum Miejskiego, zgodnie z wolą artysty, zbiór jego prac – olei, akwarel, pasteli, rysunków i grafik oraz pamiątek osobistych, wyposażenia pracowni i mebli. Donacja obejmowała prace olejne, rysunki, akwarele, grafiki, wyposażenie pracowni malarsko-graficznej oraz pamiątki osobiste i odznaczenia, łącznie 942 pozycje.
|
Miejsca |